Na een jaar van langzaam afnemende gezondheid kwam moeder op het punt dat ze wist dat haar leven bijna ten einde was. Toen zij merkte dat ze steeds meer zorg nodig had, besloot ze te verhuizen naar het Hospice.
Pienter als zij was had ze ruime tijd daarvoor zelf al eens een afspraak gemaakt om er met mij te gaan kijken. Na dat bezoek en een gesprek wist ze heel zeker dat ze geen polonaise aan huis wilde maar naar het Hospice zou gaan om te sterven.
Bijna 3 weken heeft ze in de makkelijke stoel naast het bed gezeten, omringt door zo veel verzorgende handen van liefdevolle mensen. Alles mocht, niets hoefde.
Als een koningin, ontving ze haar bezoek, familie en vrienden die afscheid kwamen nemen. Vrijwilligers bleven op gepaste afstand, waren meelevend met het bezoek en verzorgden een kopje koffie of thee. Soms een praatje. Wij gingen tussendoor met een gerust hart naar huis wetende dat moeder goed verzorgd werd en de aandacht kreeg die ze verdiende. Passend bij haar, niet te veel, niet te weinig.
Moeder gaf steeds aan dat ze het zo naar haar zin had. Ze werd met respect behandeld en kon zich overgeven aan de omstandigheden. Zo wilde ze nog wel geëpileerd worden. Een van de vrijwilligers vond dat leuk om te doen en verzorgde moeder nog naar haar wensen.
De laatste 2 dagen, toen moeder haar bed niet meer uitkwam en wij als kinderen en kleinkinderen voortdurend aanwezig waren, was het voor ons fijn af en toe even een kopje koffie te kunnen drinken in de huiskamer, altijd een luisterend oor van een vrijwilliger en soms zelfs een grapje. Die luchtigheid af en toe deed ons ook goed.
De laatste avond en nacht waren zwaar. Tot de nachtverpleegkundige kwam werd ik met zoveel geduld en liefde bijgestaan door een vrijwilliger dat ik mij volledig op moeder kon concentreren. Ik heb een geweldig voldaan gevoel overgehouden aan dit laatste samenzijn met moeder.
Wij als familie denken met veel warmte terug aan de manier waarop onze moeder afscheid van ons en het leven heeft genomen. Veel is te danken aan hoe moeder was, maar zeker ook de omstandigheden en de mensen in het Hospice hebben een positieve bijdrage hieraan geleverd.
Dochter.